یا ابا صالح المهدی

مولایم هرگاه نام زیبای ترا از ته دل صدا می زنم قلبم آرام می گیرد.

هرگاه یاد غربت تو می افتم سنگینی گناهانم بیشتر عذابم می دهد.

هر گاه علت ندیدنت را جویا می شوم به حجاب های خودساخته ام بر می خورم و به عقب رانده می شوم.

اما ….

اما تو چه مهربانی که من سراپا سیاهی را می بینی و مورد لطف قرار می دهی…