واقعا مددکار بود. وقتی میرفت خونه شهدا و مثلا می دید مادر شهید نشسته کنار حوض وظرف میشوره، چادرش رو میزد به کمرش و می نشست کنارش به ڟرف شستن.
اصلا اهل این نبود که حالا چون مددکاره واز بنیاد اومده خودش رو بگیره.حتی یه ذره تکبر تو وجودش نبود.
همیشه می گفت: مددکار واقعیه کسیه که بره سراغ مردم و تو درد و رنجشون شریک بشه. مثل یه روحانی که اگه بشینه تا مردم برن سراغش،روحانی نیست.
(برگرفته از:دختری کنار شط،صفحه۲۲۱)
“موسسه فرهنگی مطاف عشق”
مددکار
شهیده مریم فرهانیان
تولد:۱۳۴۲
شهادت:۱۳۶۳