دستش که به آب خـورد
یـاد وصیـت پدرش افتاد
“کنارش بمان”
مظلوم تر از او نیست
چنان سراسیمه بازگشت
که دست هایش را جا گذاشت
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌