عمر، یکی از سرمایه‌ها است که در صورت بهره‌گیری صحیح می‌تواند، آینده سعادتبخش و روشنی برای ما به ارمغان آورد. بهره‌وری از سرمایه عمر، ویژه انسان‌های عاقل و آینده‌نگر است.
در فرصت‌های روزگار، وفا نیست و پیوسته رو به کاهش است، اگر قدر آن شناخته نشود، به سرعت از دست می‌رود، بی آنکه دستاوردی برای انسان داشته باشد.
عمر انسان که تنها سرمایه او است، همچون آب روان در سراشیبی، با تندی می‌گذرد و با گذشت هر روز، به اندازه یک روز از سرمایه انسان مستهلک می‌شود. بنابراین باید نهایت توجه و وسواس را داشت تا در قبال این رفتن سرمایه، توشه و کمالی کسب کنیم. نیروها، نشاط، سلامتی و بالاخره فرصت‌های مختلفی که اکنون برای هرکسی فراهم است، همیشه همین‌طور نمی‌ماند. روز به روز از مقدار آن کاسته می‌شود. انسان عاقل آنست که قبل از پایان یافتن فرصت‌ها، استعداد‌های خویش را شکوفا و کمال مطلوب خود را تحصیل نماید.

ﻟﺤﻈـﻪﻫــﺎ ﻧﻪ ﺩﯾــﺮ ﻣﯽﺁﯾﻨـــﺪ ﻭ ﻧـﻪ ﺯﻭﺩ

ﺁﻥﻫــﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺳــﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﯽﺁﯾـﻨـــﺪ

ﺍﯾﻦ ﻣـــﺎ ﺁﺩﻡﻫــﺎﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﯾــﺮ ﯾــﺎ ﺯﻭﺩ، ﻣﯽﺭﺳﯿـــﻢ