امام علی علیه السلام:
ما المُجاهِدُ الشَّهيدُ في سَبيلِ اللّه ِ بِأعظَمَ أجرا مِمَّن قَدَرَ فعَفَّ

?كسى كه در راه خدا جهاد كند و به شهادت رسد، اجرش بيشتر از آن كسى نيست كه بتواند گناه كند و عفّت ورزد.

نهج‌البلاغة، الحكمة 474

قالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ:
مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْيَا تَعَلَّقَ مِنْهَا بِثَلاَثِ خِصَالٍ - هَمٍّ لاَ يَفْنَى وَ أَمَلٍ لاَ يُدْرَكُ وَ رَجَاءٍ لاَ يُنَالُ
هر که به دنیا دل بندد، به سه خصلت دل بسته است:
➖ اندوهی که پایان ندارد
➖آرزویی که به چنگ نیاید
➖ امیدی که به دان نرسد.
مشکاةالأنوار في غرر الأخبار، جلد 1، صفحه 269

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم:
يُؤتى بصاحِبِ القَلَمِ يَومَ القِيامَةِ في تابوتٍ مِن نارٍ يُقفَلُ علَيهِ بِأقفالٍ مِن نارٍ فَيُنظَرُ قَلَمُهُ فيما أجراهُ ؛ فإن كانَ أجراهُ في طاعَةِ اللّه ِ و رِضوانِهِ فُكَّ عَنهُ التابوتُ ، و إن كانَ أجراهُ في مَعصيَةِ اللّه ِ هَوَى التابوتُ سَبعينَ خَريفا

روز قيامت، صاحب قلم (نويسنده) را در تابوتى از آتش كه بر آن قفل‌هايى آتشين‌زده شده است، مى‌آورند.
پس مى‌نگرند كه قلمش را در چه راهى به كار برده است؛
اگر در راه طاعت و خشنودى خدا به كار انداخته باشد، تابوتش گشوده مى‌شود
و اگر در راه معصيت خدا به كار گرفته باشد، تابوت هفتاد خريف سقوط مى‌كند.
[خريف: يك فصل، يك سال، هفتاد سال، هزار عام كه هر عام هزار سال است ـ مجمع البحرين]

كنز العمّال: 14957
‌
‌

شیطان بر بنده گُماشته شده است و گناه را در نظرش تزئین کند، تا مرتكب آن شود، و او را به توبه كردن (در آینده) اميدوار می‌سازد تا آنرا به تأخير اندازد.
‌
نهج البلاغه, خطبه ۶۴
‌

روایت شده از امام صادق علیه السلام که رسول خدا فرمودند : خدای تبارک و تعالی میفرمایند: هیچ بنده گنهکاری را وارد بهشت نمی کنم ، مگر اینکه او را به مرض و بیماری مبتلا می کنم تا کفاره گناهانش باشد و اگر گناهانش با آن بیماری پاک نشد و زیادتر از آن بود ، کسی را بر او مسلط می‌کنم که بر او ظلم کند تا کفاره گناهانش باشد، رزق و روزی اش را کم می‌کنم تا کفاره گناهانش باشد و اگر این نیز برای کفاره گناهانش کافی نبود جان گرفتن او را سخت می‌کنم و یا در قبر بر او سخت می‌گیرم، تا وقتی که بدون هیچ گناهی نزد من آید و او را وارد بهشت کنم، و اما کسی را که می‌خواهم وارد جهنم کنم ، او را صحیح و سالم می‌گذارم ، و رزق و روزی اش را زیاد مى کنم و جان دادن او را آسان می گردانم تا وقتیکه نزد من آید ، هیچ حسنه ای نداشته باشد و در همان وقت او را وارد جهنم کنم.
مسندالرسول ج۱ برگرفته شده از بحارالانوار ج ۶ ص۱۷